O Sakramencie Namaszczenia słów kilka.

Sakrament namaszczenia chorych bardzo często kojarzony jest z przygotowaniem chorego na śmierć. Nic bardziej mylnego - sakrament ten ma pomóc choremu w powrocie do zdrowia.


Częstym błędem, który niestety popełniamy to traktowanie namaszczenia chorych jako ostatniego namaszczenia, zatem namaszczenia tuż przed śmiercią. czasami bywa i tak, że najbliższa rodzina zwleka, a sam chory boi się poprosić o namaszczenie we właściwym czasie, gdyż w jego przekonaniu jest ono nieuchronnym zwiastunem bliskiej śmierci.
Tymczasem sakrament namaszczenia chorych jest przede wszystkim sakramentem chorych i cierpiących, a nie ludzi umierających. Unikać jednak należy drugiej skrajności, kiedy to o namaszczenie prosi osoba z katarem.

Komu zatem udzielić tego sakramentu?

Wprowadzenie teologiczno-pastoralne do Obrzędu sakramentu namaszczenie zaznacza, że należy namaścić tych wiernych, których życie jest zagrożone z powodu choroby lub podeszłego wieku.
Sakrament ten można powtórzyć, jeśli chory po przyjęciu go wyzdrowiał i ponownie zachorował albo w czasie trwania tej samej choroby nastąpiło poważne pogorszenie. Przed operacją również można udzielić tego sakramentu, o ile jej przyczyną jest niebezpieczna choroba. Osoby w podeszłym wieku, których siły opuszczają także mogą o niego poprosić. Dzieciom również można go udzielić pod warunkiem jednak, że osiągnęły odpowiednie rozeznanie i mają świadomość, że w sakramencie tym przychodzi Chrystus, aby podźwignąć je w cierpieniu. Nieprzytomnym chorym lub tym, którzy utracili używanie rozumu, można go udzielić, jeżeli istnieje prawdopodobieństwo, że jako wierzący poprosiliby o to, gdyby byli przytomni.

Nie udziela się tego sakramentu zmarłym (sakramenty są przeznaczone tylko dla żyjących).

Obrzęd Sakramentu Namaszczenia Chorych składa się z próśb o zdrowie dla chorego, czytań biblijnych, Modlitwy Pańskiej i błogosławieństwa. Wszyscy bliscy przebywający w domu powinni wziąć w nim udział. Istotnym obrzędem sakramentalnym jest namaszczenie poświęconym olejem. Kapłan namaszcza wówczas czoło i dłonie chorego, robiąc znak krzyża i mówiąc: „Przez to święte namaszczenie, niech Pan swoim nieskończonym miłosierdziu wspomoże ciebie łaską Ducha Świętego – Amen. Pan, który odpuszcza ci grzechy, niech cię wybawi i łaskawie podźwignie – Amen”.


W I A T Y K - na drogę do wieczności.

W sytuacji, kiedy chory zbliża się do końca swojego ziemskiego życia, Kościół, prócz sakramentu namaszczenia, ofiaruje mu Eucharystię jako wiatyk.
Specyfika wiatyku polega właśnie na tym, że chrześcijanin przyjmuje go w najbardziej decydującym momencie swojego życia, a więc w chwili przejścia z tego świata do wieczności.
Bardzo wyraźnie mówi o tym obowiązujący Kodeks Prawa Kanonicznego, zaznaczając, iż: Wierni znajdujący się z jakiejkolwiek przyczyny w niebezpieczeństwie śmierci powinni być umocnieni Komunią świętą na sposób wiatyku (kan. 921 § 1 KPK).

Komunia św. udzielana umierającemu chrześcijaninowi na drogę do wieczności - wiatyk jest zalecana wszystkim ochrzczonym.
Aby to było możliwe, opiekujący się chorymi powinni właśnie wtedy, gdy są oni świadomi, prosić księdza, by udzielał im nie tylko sakramentu namaszczenia chorych, ale i wiatyku.

W naszej parafii Sakrament Namaszczenia Chorych zostanie udzielony 11 lutego, we wspomnienie Matki Bożej z Lourdes, podczas Mszy Św. o godzinie 8.30.